Schorzenia wynikające z autoagresji, czyli choroby autoimmunologiczne to m.in:

– zapalenie tętnicy skroniowej

– stwardnienie rozsiane (SM)

– nadczynność tarczycy / choroba Gravesa-Basedowa

– niedoczynność tarczycy / choroba Hashimoto

– cukrzyca insulinozależna / cukrzyca typu 1 / cukrzyca młodzieńcza

– reumatoidalne zapalenie stawów / gościec stawowy (RZS)

– zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK)

– fibromyalgia / gościec mięśniowo-włóknisty

– toczeń rumieniowaty

– polimialgia reumatyczna

– zespół Sjögrena

– bielactwo / vitiligo

– zapalenie mięśni / myositis

– sarkoidoza

– choroba Parkinsona

– choroba Alzheimera

– jaskra

– łuszczyca / łuszczyca stawowa

– łysienie plackowate

– małopłytkowość samoistna / trombocytopenia

– anemia złośliwa / niedokrwistość Addisona-Biermera

– miastenia

– choroba Leśniowskiego-Crohna

– wrzodziejące zapalenie jelita grubego / colitis ulcerosa

– ziarnica Wegenera / ziarniakowatość

– twardzina / sklerodermia

– twardzina układowa

W patogenezie chorób z autoagresji układ immunologiczny organizmu niszczy własne komórki i tkanki. U ich podłoża leży proces nazywany autoimmunizacją, gdzie układ odpornościowy wytwarza przeciwciała (immunoglobuliny) skierowane przeciwko własnym tkankom (autoprzeciwciała), wywołując w nich chroniczne zapalenie, w tym trwałe uszkodzenia. W mechanizmie tym białe ciałka krwi uznają niektóre komórki własnego organizmu za obce, co prowadzi do ich niszczenia w drodze mechanizmu autoagresji. Jest to oficjalna definicja medyczna, ale wynika ona z trudności w potwierdzeniu występowania jednak patologicznych organizmów w tych atakowanych przez układ odporności organach lub systemach – głownie bakteriami, które trudno wykryć stosowanymi testami; z grupy borrelia, mykoplazma i wirusami. Medycyna nie potrafi ich często wykryć i dlatego definiuje zjawisko chorób autoimmunologicznych w powyższy sposób.

„Oficjalnie” nieznane są wszystkie bezpośrednie przyczyny powstawania poszczególnych chorób autoimmunologicznych, ale na pewno największe znaczenie mają czynniki pochodzące z zewnątrz tj. obciążenia organizmu w pierwszej kolejności bakteriami i wirusami oraz promieniowaniem elektromagnetycznym, obciążenia innymi patogenami, toksynami (głównie metale ciężkie, aluminium), a także obciążenia alergiczne na białko mleka, pszenicę, gluten mają znaczenie. Większość z istotnych patogenów poznano i należą do nich np. wirusy, szczególnie grupy Herpes, bakterie, niektóre pasożyty (szczególnie pierwotniaki). Uważa się, że ma znaczenie także czynnik genetyczny, wiek i płeć.  Na obraz tych chorób składa się więc wiele czynników, dlatego walka z nimi jest trudna, szczególnie że nie można „głośno” powiedzieć, że nowe technologie bezprzewodowe, albo świetlówki energooszczędne, do których korzystania zmuszają wprowadzane w wielu krajach przepisy, szkodzą. Często nawet jest problem z samym zdiagnozowaniem choroby.

Najważniejszą rolę w etiologii chorób autoimmunologicznych (ale nie tylko ich, ale także autyzmu, chorób i zaburzeń układu nerwowego oraz mózgu) oprócz obciążeń wirusami i bakteriami, zdają się jednak odgrywać stałe i silne poddawanie organizmu wpływowi promieniowania elektromagentycznego (EMF), a w szczególności mikrofalowego (900, 1800, 1900, 2100 Mhz, 2.4Ghz, 5Ghz – a więc różne technologie bezprzewodowe, GSM, 3G, 4G, 5G, wi-fi, szerokopasmowa łączność, różnego rodzaju nadajniki i przekaźniki radiowe, radiowe liczniki zużycia energii wysyłające do dystrybutora stany zużycia mediów). Drastyczny wzrost zachorowań na „dziwne” nowe choroby (np właśnie autoimmunologiczne lub o nieznanej etiologii) nastąpił w ciągu ostatnich kilku, kilkunastu lat, wtedy kiedy do powszechnego użycia weszły technologie bezprzewodowe. Wiele osób ma w domu kilka systemów bezprzewodowych i to stale włączonych. Zawsze ma też przy sobie włączony telefon komórkowy albo kilka telefonów. Coraz częściej chorzy są wewnętrznie tak „zablokowani” przez te systemy i trudno przywrócić im zdolność do homeostazy.

W walce z chorobą z mechanizmem autoagresji ważne jest wykrycie czynników, które są obecne w organizmie i mogą mieć wpływ na jej rozwój. Nie ma gwarancji, że w każdym przypadku ich zdiagnozowanie i usunięcie z organizmu doprowadzi do całkowitego lub częściowego ustąpienia choroby, ale jest to jedyna możliwość oprócz zachowawczego leczenia np. sterydami, interferonem, insuliną. Podstawowym zadaniem jest wyeliminowanie ze swojego otoczenia, a przynajmniej z domu technologii bezprzewodowej (zastąpienie bezprzewodowego Internetu połączeniami kablowymi, likwidacja radiowych telefonów bezprzewodowych na rzecz stacjonarnych), trzymanie z daleka od siebie telefonów komórkowych, ograniczenie korzystania z nich i całkowite wyłączanie kiedy nie są potrzebne i bezwzględnie na noc. Dodatkowo można stosować różnego rodzaju ekrany, filtry i urządzenia pochłaniające, odbijające szkodliwe promieniowanie w miejscach gdzie nie mamy wpływu na ich obecność (np. praca lub budynek wielorodzinny).

Przy zdiagnozowaniu niektórych toksyn, wirusów, bakterii oraz ich eliminacji, bardzo często dochodzi do cofnięcia się choroby autoimmunologicznej lub w najgorszym wypadku do jej zatrzymania, złagodzenia (SM, jaskra). Skuteczne lekarstwo zapewniające całkowite wyleczenie w odniesieniu do części chorych zwykle nie istnieje. Dobre rezultaty terapii BICOM wraz z generatorem plazmowym Rife mają zwykle miejsce przy wszystkich chorobach reumatoidalnych, włóknisto-mięśniowych, fibromyalgii, toczniu, neurologicznych o podłożu autoimmunologicznym, twardzinie, a także stwardnieniu rozsianym pod warunkiem, że stan pacjenta nie jest jeszcze bardzo ciężki. Należy pamiętać, że każdy przypadek jest inny. W przypadku niektórych chorób jakiekolwiek szanse na poprawę są tylko przy natychmiastowym wdrożeniu terapii po postawieniu diagnozy, gdyż układ odporności w szybkim tempie jest w stanie zniszczyć, nieodwracalnie  cały narząd lub system dotknięty reakcją autoagresji. Np w przypadku cukrzycy typu I należy się bardzo spieszyć ze wdrożeniem terapii i zastosować ją bardzo intensywnie (nawet 3x tyg zabiegi 5,5h) i nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od postawienia diagnozy, kiedy wyspy trzustkowe jeszcze działają w ok. 30% i organizm młodego człowieka nadal wytwarza niewielkie ilości własnej insuliny. Podobnie rokowania w przypadku Choroby Hashimoto zależą od tego czy tarczyca nie została całkowicie i nieodwracalnie zniszczona lub diagnoza i leczenie nie zostały wdrożone zbyt późno.

Patogeny wywołujące lub podejrzewane o wpływ na choroby z autoagresji

Wiele czynników zakaźnych oraz obciążeń wiąże się z rozwojem chorób autoimmunologicznych. Zjawisko to jest wyjaśniane przez teorię molekularnej mimikry. Jest ona związana z podobieństwem pewnych antygenów bakterii czy wirusa do komórek człowieka. Z tego powodu przeciwciała wytworzone przez zdezorientowany lub wadliwie działający system odpornościowy do walki z tymi patogenami mogą zaatakować własne tkanki.

Największe znaczenia mają 

infekcje bakteryjne:

przebieg Boreliozy z Lyme (każda osoba z dowolną chorobą autoimmunologiczną jest chora na boreliozę!, nawet jak wszyscy lekarze i testy medyczne temu zaprzeczają, gdyż wykrywają jedynie 20-30% zakażeń, a w pozostałych przypadkach są fałszywie ujemne. Borelioza jest warunkiem koniecznym, ale niewystarczającym, pozostałe konieczne czynniki można rozpoznać wykonując test w naszej Przychodni),

gorączka reumatyczna,

mykoplazmoza,

chlamydioza,

paciorkowce beta-hemolizujące,

Enterobacteriaceae,

campylobacter

infekcje wirusowe:

wirusy z rodziny HHV,

Enterowirusy (Coxsackie, Echo, Polio),

HCV,

HIV

obciążenia toksynami:

obciążenie organizmu metalami ciężkimi, aluminium, szczepionkami, amalgamatem, toksynami chemicznymi i innymi czynnikami powodującymi różnego typu zaburzenia pierwiastkowe, obciążenie grzybicami i metabolitami niektórych pasożytów, w tym szczególnie drożdżakami candida, zarodźcem malarii, lambliami, toksoplazmą itp

Podejrzewane są także priony (zakaźne białka)

stosowanie leków:

leki hormonalne, lit, betablokery

penicylamina, izoniazyd, metyldopa, diltiazem, hydralazyna, prokainami

 
alergie centralne: pszenica, mleko, gluten

inne: stres, alkohol, czynniki hormonalne

 

Inne czynniki rozwoju chorób autoimmunologicznych

Wiek

Przeciwciała niszczące własne komórki częściej są spotykane u osób starszych. Jest to najprawdopodobniej spowodowane zaburzeniami w pracy układu odpornościowego. Rzadziej schorzenia te dotyczą dzieci.

Płeć

Choroby autoimmunologiczne oraz reakcje autoagresji znacznie częściej występują u kobiet. W przypadku tocznia rumieniowatego zachorowalność kobiet jest 10x większa. W przypadku RZS 3x większa. Twardzina także znacznie częściej występuje u kobiet. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa  natomiast występujące prawie wyłącznie u mężczyzn. Wyraźnie pokazuje to związek płci z określoną reakcją autoimmunologiczną, najprawdopodobniej w powiązaniu z układem nerwowo-hormonalnym.

Czynnik genetyczny

Częstotliwość zachorowań na schorzenia autoimmunologiczne w niektórych rodzinach jest znacznie większa niż statystycznie w społeczeństwie. Jest to związane z występowaniem określonych antygenów w układzie odporności oraz w układzie zgodności tkankowej. Ryzyko zachorowania na zesztywniające zapalanie stawów znacznie wzrasta np. u osób z antygenem B27. Występowanie antygenów DR3 i DR4 znacznie zwiększa natomiast ryzyko zachorowania na cukrzycę typu I. Występowanie więc określonych genów kodujących odpowiednie antygeny jest czynnikiem powodującym schorzenia z autoagresją.

Niedobory w systemie odporności

Niedobory systemu odporności również przyczyniają się do reakcji autoagresji. Dlatego obecność wirusa HIV ma wpływ także na zwiększoną zachorowalność na różne schorzenia autoimmunologiczne, np. na łuszczycę. Z kolei niedobór niektórych białek w układzie odpornościowym zwiększa ryzyko rozwoju tocznia rumieniowatego.

Dieta

Obce białka odgrywają duże znaczenie przy zaburzeniach układu immunologicznego. Bez względu na wynik testu alergicznego, osoby ze schorzeniami autoimmunologicznymi powinny unikać glutenu, pszenicy oraz pokarmów zawierających mleko (kazeinę, laktozę) oraz nadmiaru białek zwierzęcych. Natomiast w przypadku stwierdzenia alergii, bezwzględnie należy z nich zrezygnować i ściśle wdrożyć dietę odpowiednio bez pszenicy, bezglutenową, czy bezmleczną. Należy także unikać mięsa, bezwzględnie wieprzowego oraz możliwie innych czerwonych mięs i wszystkich rodzajów mięsa, na które została stwierdzona alergia lub nietolerancja.

Przyczyny samoistnego ustępowania choroby autoimmunologicznej

Samoistne („tajemnicze”) ustępowanie choroby autoimmunologicznej (tylko niektórych rodzajów) lub znaczne złagodzenie jej obrazu, bez poznanej medycznie przyczyny, do którego nieraz dochodzi przy niektórych chorobach np. przy twardzinie układowej lub łuszczycy jest najprawdopodobniej związane z równoległym usunięciem z organizmu towarzyszącego obciążenia lub patogenu, którego obecność powodowała reakcję autoagresji lub wzmagała jej obraz. Może tak się dziać przy zmianie miejsca zamieszkania lub pracy, a także poprzez zastosowanie leczenia na inne schorzenie, które przypadkiem zadziała także na obecną wcześniej bakterię lub organizm może sam wyeliminować wirusa lub inny patogen będący sprawcą reakcji autoimmunologicznej. Także detoksyfikacja, zmiana diety, chellatacja, odtruwanie z toksyn, wreszcie zmiana środowiska, w którym się żyje/mieszka lub pracuje, zmiana wcześniejszych przyzwyczajeń życiowych mogą mieć na to wpływ. 

Jakie są możliwości diagnostyczne i terapii BICOM oraz generatorem plazmowym Rife ?

Specjalistyczny test identyfikacyjny BICOM przy chorobach autoimmunologicznych. Test BICOM obejmuje sprawdzenie obecności 77 różnych chorób i zaburzeń autoimmunologicznych oraz czynników, które mogą je wywoływać lub wzmacniać u danej osoby.

Czynniki zewnętrze mają zwykle decydujący wpływ na rozwój lub nawroty reakcji autoimmunologicznych. Dlatego warto zdiagnozować obciążenia organizmu skumulowanym elektrosmogiem z różnych źródeł, patogenami (bakteriami, wirusami, grzybami, pierwotniakami i przywrami), toksynami, metalami ciężkimi i szczepionkami wiązanymi z występowaniem autoagresji. Duży związek z reakcją z autoagresji ma obecność bakterii z rodziny borrelia, które u części osób wywołują boreliozę oraz wirusów HHV. Diagnostyka medyczna boreliozy jest dużym problemem, ze względu na powszechną nieznajomość lub bagatelizowanie boreliozy przez służbę zdrowia, która uważa ją za modny temat wśród hipochondryków oraz często występujące fałszywie negatywne wyniki badań na boreliozę. Pacjent może cierpieć na boreliozę, nawet jak nie ma typowych jej objawów, a ma np. reumatyzm, toczeń, artretyzm, cukrzycę, łysienie plackowate, arytmię, skoki ciśnienia lub niedoczynność tarczycy z autoagresji (choroba Hashimoto) lub inne choroby. Lekarze kilku specjalności w tym samym czasie leczą pacjenta na objawy związane ze swoją specjalizacją, kiedy główna przyczyna pozostaje niewykryta, często nikt nawet nie sugeruje że to może być borelioza, oferując leczenie objawowe. Oprócz ok 100 obciążeń, test ten obejmuję diagnostykę (na poziomie energetycznym) obecności 77 często występujących chorób autoimmunologicznych, jak toczeń, łuszczyca, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, choroba Crohna i innych. Wykryte obciążenia wiązane z chorobami autoimmunologicznymi mogą być następnie usuwane za pomocą zabiegów BICOM oraz na generatorze plazmowym Rife. Terapia składa się z kilku etapów, w ramach których są serie zabiegów. Zwykle są 2 lub 3 etapy takich zabiegów i łącznie koniecznym jest zwykle odbycie kilkudziesięciu wizyt, które ciągną się wiele miesięcy, a nawet rok. Większość tych patogenów i toksyn nie może być zwykle leczona metodami medycznymi, gdyż nie ma skutecznych metod ich leczenia, a często nawet wykrywania. Test obejmuje sprawdzenie obecności następujących chorób autoimmunologicznych lub o nieznanej etiologii:

Addison’s Disease – Choroba Addisona

ADEM Acute Disseminated Encephlomulitis – ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego z ADEM

Alopecia – łysienie

ALS – stwardnienie zanikowe boczne

Amyloidosis – amyloidoza,

Ankylosing Spondylitis – zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa ZZSK

Anti-GBM Nephritis – zapalenie nerek przeciw GBM

Antiphospholipid Syndrome – zespół antyfosfolipidowy

Autoimmune Myocarditis – autoimmunologiczne zapalenie mięśnia sercowego,

Autoimmune Pancreatitis – autoimmunologiczne zapalenie trzustki

Autoimmune Retinopathy – autoimmunologiczna retinopatia kręgosłupa,

Autoimmune Urticaria – neuropatia kręgosłupa autoimmunologiczna,

Axonal-Neuronal Neuropathy – neuropatia Zapalenie skóry

Behcet’s Syndrome – Zespół Behceta

Bullous Pemphignoid – pęcherzowy pemphignoid

Castleman Disease – choroba Castlemana

Celiac Sprue-Dermatitis – celiakalne zapalenie skóry

Chronic Inflammatory Demyelinating Neuropathy – Przewlekła zapalna neuropatia demielinizacyjna

Churg-Stauss Syndrome – Zespół Churga-Staussa

Cicatricial Pemphigoid – Pemfigoid bliznowaciejący

Cold Aggluinin Disease – Choroba zimnej aggluiny

Congestive Cardiomopathy – Kardiomopatia zastoinowa

Connective Tissue Disease – Choroba tkanki łącznej

CREST Syndrome – Zespół CREST

Crohn’s Disease – Choroba Leśniowskiego-Crohna

Discoid Disease – choroba dyskoidalna

Endometriosis – endometrioza

Essential Cryoglobulinemia – podstawowa krioglobulinemia

Fibromyalgia-Fibromyositis – Fibromialgia Fibromatoza

Grave’s Disease – choroba Grave’s Basedova

Guillan-Barr Syndrome – Zespół Barra

Hashimoto’s Thyroiditis – zapalenie tarczycy Hashimoto

Hemolytic Anemia – niedokrwistość hemolityczna

Hepatitis – autoimmunologiczne zapalenie wątroby

Pulmonary Fibrosis Idiopathic – idiopatyczne włóknienie płuc

Thrombocytopenia Purpura Idiopathic – małopłytkowość plamista idiopatyczna

IgA Nephropathy – nefropatia IgA

Insulin-Dependent Diabeties – Cukrzyca insulinozależna

Interstitial Cystitis – śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego

Juvenile Diabetes – młodzieńcza cukrzyca

Kawasaki Disease – choroba Kawasaki

Lambert-Eaton Syndrome – zespół Lamberta-Eatona

Leukocytoclastic Vasculitis – leukocytoklastyczne zapalenie naczyń

Lichen Planus – liszaj płaski,

Lichen Sclerosus – liszaj twardzinowy

Ligneous Conjunctivitis – drzewiaste zapalenie spojówek

Lupus – toczeń

Meniere’s Disease – choroba Meniere’a

Multiple Sclerosis – stwardnienie rozsiane

Myasthenia Gravis – zapalenie mięśniaków macicy

PANDAS (post-strep) – zespół Panda

Parkinson disease – choroba Parkinsona

Pemphigus Vulgaris – pęcherzyca zwykła

Pernicious Anemia, niedokrwistość złośliwa

Polyarthritis – zapalenie wielostawowe

Polychondritis – zapalenie wielochrząstkowe,

Polyglandular Syndrome – zespół Raynauda

Polymyalgia Rheumatica – polimialgia reumatyczna

Polymyositis-Dermatomyositis – zapalenie wielomięśniowe / zapalenie skórno-mięśniowe

Primary Agammaglobulinemia – pierwotna agammaglobulinemia

Primary Sclerosing Cholangitis – pierwotne stwardniające zapalenie naczyń krwionośnych

Psoriasis – łuszczyca

Raynaud’s Syndrome – zespół Raynauda

Reiter’s Syndrome – ​​zespół Reitera

Rheumatic Fever – gorączka reumatyczna

Rheumatoid Arthritis – reumatoidalne zapalenie stawów RZS

Sarcoidosis – sarkoidoza

Scleroderma – sklerodermia / twardzina

Sjogren’s Syndrome – zespół Sjogena

Stiff-Man Syndrome – zespół ogólnej sztywności / zespół stężałego człowieka

Takayasu’s Arteritis – zapalenie tętnicy Takayasu

Temporal/Giant Cell Arteritis – zapalenie tętnicy skroniowej / olbrzymiokomórkowej

Transverse Myelitis – poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego

Ulcerative Colitis – wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Uveitis – zapalenie błony naczyniowej oka

Vasculitis – zapalenie naczyń

Vitiligo – bielactwo

tagi:

choroba mimikująca stwardnienie rozsiane

choroby mimikujące sm

toczeń leczenie

fibromialgia leczenie